Prolog

"Chłopiec już nigdy więcej nie płakał i nigdy nie zapomniał tego, czego się nauczył: że kochać to niszczyć i że być kochanym to zostać zniszczonym" - Cassandra Clare Dary Anioła: Miasto Kości

~*~

Z kubkiem gorącej kawy stanęła przy oknie. Jak każdego wieczoru wyglądała przez nie podziwiając polskie góry w całej okazałości.
Lubiła na nie patrzeć. Przypominały jej o przeszłości. O minionych wydarzeniach, które na zawsze pozostawią po sobie ślad. Jednak ona nie chciała o nich zapomnieć, bo to były najlepsze miesiące jej życia. Aż trudno było jej uwierzyć, że tak szybko wszystko minęło. Jak za pstryknięciem palcami. Została tylko ona pośród swoich wspomnień.
Przeniosła swój wzrok w przeciwną stronę, na swoje biurko. Przemknęła spojrzeniem po zdjęciu w ramce dwóch szczęśliwych ludzi, po stercie papier do przejrzenia, a zatrzymała się na kopercie. Taka najzwyczajniejsza na świecie, biała, nieotwarta, ze zwykłego papieru, zaadresowana do niej. Imiona, nazwisko, adres się zgadzały. Dlaczego jeszcze jej nie otworzyła?
Odstawiła kubek na skraju biurka, biorąc do ręki kopertę. Obróciła ją w dłoni szukając informacji o nadawcy, choć nie musiała. Doskonale wiedziała, kto to napisał. A nawet gdyby nie, to poznałaby autora po piśmie.
Drżącymi dłońmi otworzyła kopertę, zamykając na chwilę oczy. Policzyła po cichu do dziesięciu i wyciągnęła złożoną na pół kartkę. Trzymała ją w ręku, próbując się przełamać. Poczuła jak łzy gromadzą się jej w kącikach oczu. Dała im swobodnie spłynąć po twarzy. Nie próbowała ich ocierać. One świadczyły o jej słabości. Były dowodem na to, że jest tylko bezsilnym człowiekiem.
Z zaszklonymi oczami otworzyła kartkę, szukając daty i miejsca, czegokolwiek co by nie kazało jej jeszcze tego czytać. Nic takiego nie było, a ona musiała w końcu przeczytać treść. Powoli prześledziła wzrokiem pierwsze słowa listu, napisane tak znanym jej charakterem pisma.

~*~

"Droga, Nino"

- - - - - - - - - - - - - -

Kochane, nie wiem co robię, ale chyba odpowiedź jest prosta. Zaczynam opowiadanie o Kamilu w roli głównej! Jednak obiecuję, że pojawi się też jeden dobrze znany wam bohater, ale który nie został wymieniony w zakładce "Skrzywdzeni". Zapewniam was również, że rozdziały będą dłuższe, ale też rzadziej niż na moim pierwszym blogu (min. o Andreasie W.)

Wasz odzew pod postem w wymienionej zakładce był mile zaskakujący! Nie wiedziałam, że jest tu tyle fanek Kamila i niezmiernie mnie to cieszy! Mam nadzieję, że zostawicie po sobie ślad również pod tym prologiem.

PS Do LGP tylko 119 dni ❤